1. Wyciszenie umysłu. Aby je osiągnąć, wybieramy spokojne miejsce i czas (najlepiej wczesny ranek, późny wieczór). Siedzimy w ciszy, mając zamknięte lub półprzymknięte oczy, skrzyżowane nogi i złączone dłonie. W tej sytuacji nasze zmysły są skierowane do wewnątrz, a więc napór bodźców zewnętrznych jest mocno ograniczony.
2.Skoncentrowanie umysłu. Aby opanować rozbiegane myśli skupiamy się na rytmicznym, powolnym i delikatnym oddychaniu przez nos.
3. Osiągnięcie pewnej niezależności od własnych emocji i myśli. W tym celu wyrabiamy w sobie postawę obserwatora. Jeśli napływają myśli, wspomnienia, uczucia, emocje, obrazy itp., przyglądamy się im jak płynącym po niebie obłokom i staramy nie angażować. Jeśli damy się wciągnąć, to wtedy "wracamy do oddechu". Stopniowo osiągamy świadomość, że jesteśmy czymś innym, niż zawartość naszego umysłu. Zaczynamy rozumieć, że myśli nie mózg, ale jego właściciel.
Zobacz też: Wskazówki dla osób praktykujących medytację.
4. Osiągnięcie pewnej stabilności psychofizycznej. Siedząc na szerokiej podstawie skrzyżnej pozycji z nisko położonym środkiem ciężkości, mamy silne odczucie równowagi fizycznej, ugruntowania. To odczucie, poprzez oddech, jest stopniowo przenoszone na naszą psychikę, która powoli też staje się bardziej zrównoważona i spokojna.
5. Osiągnięcie poczucia integracji i siły. Stopniowo nasza psychika i ciało stają się sobie bliższe, bardziej ze sobą stopione, zmniejsza się również poczucie obcości wobec świata, stajemy się otwarci i osłabiają się egzystencjalne lęki. Wtedy przychodzi poczucie większej siły życiowej.
6. Korzystny wpływ psychosomatyczny. Oddychamy spokojnie i rytmicznie, nasz umysł odpoczywa od wrażeń zewnętrznych i wewnętrznych i powoli zbliża się do rytmu alfa. Wtedy również regeneruje się ciało, wyrównują się ciśnienia płynów w organizmie, spada przewodnictwo elektryczne skóry, spowalnia się rytm serc i zwalnia metabolizm. Ciało i umysł doznają stanu świeżości i odnowienia.
Czytaj też: Wykorzystaj stan alfa do szybkiego uczenia się.
